การพนันขันต่อตามพจนานุกรม ราชบัณฑิตยสถาน พ. ศ. 2542 หมายถึง การเล่นการพนันที่ได้เสียกันโดยใช้วิธีการต่อรอง ซึ่งเวลาเล่นการพนันหมายถึง การเล่นเกมส์ภายใต้กติกาใดๆ ที่แสวงหาผลประโยชน์ อาศัยการเสี่ยงโชคฝีมือและไหวพริบ และส่วนของคำว่า ขันต่อ หมายถึง การเลือกเพื่อหวังผลแสวงหาผลประโยชน์ อาศัยเสี่ยงโชค จากเหตุการณ์ที่ไม่แน่นอน โดยที่คู่สัญญาจะมีความคิดเห็นไม่ตรงกัน

ข้อแตกต่างของ การพนันและขันต่อคือ การพนันผู้เล่นต้องใช้ฝีมือและไหวพริบ รวมกับเหตุการณ์ ที่เป็นเงื่อนไขในการแพ้ชนะ ถึงแม้จะฝ่ายเดียวก็ตาม ส่วนการขันต่อนั้น ภูเขาเล่นจะไม่มีส่วนร่วมในเหตุการณ์ ที่เป็นเงื่อนไขของการแพ้ชนะ การพัฒนาขึ้นอยู่กับสถานการณ์เหตุการณ์ที่ตกลงว่าจะมีผลในทางใด

การพนันและขันต่อ ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์บัญญัติในเอกเทศสัญญา ตั้งแต่มาตรา 853 ถึง 855
การพนันหรือขันต่อ เป็นสัญญาที่สองฝ่ายได้ทำการตกลงกัน เมื่อเกิดเหตุการณ์อย่างใดอย่างหนึ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้นตามเงื่อนไขของสัญญา ทำให้เกิดผลแพ้หรือชนะกับคู่สัญญา คู่สัญญาที่เป็นฝ่ายแพ้จะต้องชำระหนี้อย่างใดอย่างหนึ่งตามที่ได้ตกลงไว้กับคู่สัญญาอีกฝ่ายหนึ่งที่เป็นฝ่ายชนะ โดยได้มีผู้อธิบายไว้ว่าการพนันขันต่อนี้คือ คำสัญญาของแต่ละฝ่ายจะให้เงินหรือของอย่างอื่นที่ตีราคาเป็นเงินได้และเมื่อเหตุการณ์ที่ไม่แน่นอนได้สิ้นสุดลงหรือได้กลายเป็นสิ่งที่แน่นอน

เหตุการณ์ที่ไม่แน่นอนได้สิ้นสุดหรือเป็นสิ่งที่แน่นอน เช่น พนันแข่งม้าซึ่งในตอนต้นยังไม่รู้ว่าม้าตัวไหนจะชนะ จึงเป็นเหตุไม่แน่นอนและเมื่อม้าวิ่ง แล้วมีม้าตัวไหนชนะหรือว่าเหตุการณ์อันไม่แน่นอนได้สิ้นสุดลงกลายเป็นสิ่งที่แน่นอนแล้ว

เหตุการณ์ที่ไม่แน่นอนนั้นไม่ได้หมายความว่า ต้องเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในภายหน้าอย่างเดียวเท่านั้น อาจจะเป็นเหตุที่มีอยู่แล้วหรือเกิดขึ้นแต่ไม่แน่นอนต่อคู่สัญญาก็ได้ เช่น คู่สัญญาอาจจะมีการพนันกันในเรื่องของความสูงของสถานที่ หรือพนันขันต่อผลการเลือกตั้งสมาชิกผู้แทนราษฎรเสร็จสิ้นลงแล้วแต่คู่สัญญายังไม่ทราบไม่รู้ผลเป็นต้น

หลักสำคัญของการพนันขันต่อคือ
1. คู่สัญญา ของแต่ละฝ่าย มีโอกาสที่จะแพ้หรือชนะ ทั้ง 2 อย่าง หรือมีโอกาสแพ้ หรือชนะอย่างเดียว จะไม่ถือว่าเป็นการพนันขันต่อ
2. คู่สัญญาเพ่งเล็ง ถึงการสิ้นสุดของเหตุการณ์ มันไม่ได้นอนเป็นใหญ่ หรือเป็นสาระที่สำคัญของสัญญา